oorlog en voetbal

Gisteren ben ik naar een voetbalwedstrijd geweest met een aantal mensen van mijn school.¨Wij¨, uit een bergstad waar het overdag t'shirtweer en na zonsondergang ijskoud is, tegen ¨zullie¨ van een tropisch plaatsje aan de kust, waar het rond 1 uur ´s middags rond de 35 graden is. ¨Onze¨ wedstrijd was dan ook om 8 uur ´s avonds, en de returnwedstrijd zal daar om 1 uur plaatsvinden. Tja, je moet gebruik maken van je voordelen als dat mogelijk is.

Het begon rustig met een vriendschappelijk wedstrijdje tussen het b en c team van Xela. Maar toen dat afgelopen was begon het. De fans van Xela vormden een prachtige f'side, met prachtige gezangen vol woorden die onze leraar niet wilde vertalen omdat er meissies bij waren, en alle soorten vuurwerk die een jongen van 15 maar kan wensen. De vuurpijlen werden uiteraard allemaal vanuit de hand afgeschoten. De tegenstanders hadden een keurig eigen vak voor hún hooligan activiteiten.

Ik weet nu zeker dat ik hier in Guatemala 1. niet naar de gevangenis wil en 2. geen voetbalmascotte wil worden. De mascotte van de tegenstander moest uiteraard ook een rondje doen voor de wedstrijd. Dat deed hij met veel gevoel voor drama, en blijkbaar had hij Michael Jackson ook wel eens gezien, want hij wist feilloos zijn kruis te vinden elke keer als hij een Xela shirt ontwaarde. Maar dat stond een van de chicos in het publiek niet aan. Dus die richtte een vuurpijl op hem, die raak was. Godzijdank had de arme mascotte een vuurvast pak aan.

De wedstrijd was verrassend boeiend (jullie kennen mijn enthousiasme voor voetbal). Ze hadden een linksvoorbuiteninhethoekje die volgens mij een reincarnatie van een van de broertjes Van De Kerkhof was, en die op wonderbaarlijke wijze met rare bewegingen steeds weer een goddelijke voorzet wist te geven. Door zijn toedoen werd het 2 tegen 0. Feest op de tribunes met nog meer kleurig en knallend vuurwerk. Maar helaas werd het 1 minuut voor het einde toch nog 2 tegen 1. De returnmatch moet nu beslissen, maar stel je voor dat je opeens een volle wedstrijd in een sauna moet spelen terwijl de tegenstander daar al 2 jaar in getraind heeft....

Ze hadden trouwens geen echte leefijdslimiet op de verkoop van etenswaren in het stadion. Als je kunt lopen kun je ook eten en drank verkopen geloof ik. Ik heb ook iets te eten gekocht (het heette tacos, het leken meer ongevulde vietnamese loempias met saus en uien er boven op). Ik ben niet echt ziek geworden tot nogtoe. Wel lijk ik vlooien te hebben (1 doodgemaakt, 1 weg zien springen). Leve de fauna van Guatemala!

Als je nou het einde van deze én het einde van mijn vorige bericht hebt bereikt, dan moet ik je verzekeren dat het helemaal niet slecht met mij gaat! Blijkbaar heb ik die indruk een beetje gewekt? Ik probeer jullie gewoon een beetje op de hoogte te houden van de variaties in mijn gevoelsleven. Voor de intimi: de frequentie is hoog, de amplitude valt reuze mee. Maar ik geloof niet dat het al een stationair signaal is. Ik hou jullie op de hoogte.

Bueno, vanavond staat een klassiek concert in het park, en een 2e concert van een cubaans koor op het programma. Xela schijnt voor Guatemala de bakermat van de cultuur te zijn. We zullen zien.

Liefs,
C.