Omgekeerde cultuurshock

Ik begin me een reiziger te voelen in plaats van een toerist. Costa Rica is een ideaal land voor relatief korte vakanties (tot een maand of zo). Alles is goed geregeld, en met dollars kom je overal (maar net een slagje duurder dan de locals, als in 25 dollar ipv 4 dollar). Geen oponthoud omdat de bussen niet gaan, geen onaangename verrassing omdat de hele streek alleen maar cash geld accepteerd. Bijna iedereen spreekt engels, dus je raakt ook niet knel met je spaans. Maar met dit alles gaat voor mij een deel van de lol verloren. Ik ben in het plaatsje Fortuna geweest, aan de beroemde vuurspuwende berg Arenal, en nu zit ik in San Jose. Maar morgen ga ik weg, en dan zoek ik een relatief weinig bezocht gebied op, het Osa Peninsula, in het zuidwesten. Ik wil daar een echte meerdaagse trektocht gaan maken, en zo god en de tico's het willen, ook een paar duiken. Hopelijk kom ik daar wat meer mensen tegen die geen engels spreken en die niet van de toeristen leven.

Klinkt allemaal misschien een beetje blase, maar misschien is dit maar goed ook. Echt een jaar als een luxueuze vakantieganger leven zou toch wat overdreven zijn.

Later meer voor jullie, nu heb ik ruim voldoende geschreven dacht ik zo.