Op het land, onder water

De Galapagos eilanden zijn echt een droom. Ik ben hier intussen 2 weken, en heb mezelf nog een weekje cadeau gedaan. Duur cadeautje, want een groot deel daarvan breng ik duikend in 14 mm tweede huid door, maar daar krijg je dan 2 soorten haaien, pinguins, zeeleeuwen, 3 soorten roggen, gigantische schildpadden en nog veel meer voor te zien. Het veldje uit de grond stekende alen op mijn laatste duik vond ik ook zeer de moeite waard. Duiken in Galapagoswateren is overigens niet makkelijk heb ik gemerkt: na mijn opleiding in de uiterst rustige Caraibische zee was mijn eerste duik hier nogal schrikken: er waren sterke stromingen die je mee konden trekken. Dus moest je je af en toe goed vasthouden aan de rotsen. Mijn duikmaatje raakte in paniek, en de duikmeester(-es) moest goed haar best doen om hem te kalmeren. Maar door de schrik had hij in 20 minuten al zijn flessenzuurstof verbruikt, en dus moesten we weer omhoog (40 minuten is hier normaal). Op mijn beste duik heb ik 10 minuten in een aangename stroming naar boven liggen staren waar 5 eaglerays (grote zwarte roggen met witte stippels) probeerden over te vliegen, terwijl naast mij 3 haaien hun middagdutje deden. Na een poosje zwommen we verder en daar was 1 hele grote eagleray vlakbij, en tegelijkertijd een enorme zeeschildpad. Als toetje stak er nog een mooie groene morene uit de koralen. Ah! Prachtig! Morgen ga ik nog 2 duiken maken, en dan is de waterpret weer over. Duikvriendjes en -vriendinnetjes: zo jaloers genoeg? Jullie zijn vast blij dat ik geen foto´s meer op deze site kan zetten!

Op het land is weer een ander verhaal, maar de wandelingetjes op de verschillende eilanden brachten vaak evenveel extase. Mocht iemand overwegen om naar de Galapagos eilanden af te reizen, dan moet je echt een tour met een boot maken. De eilanden zijn erg verschillend, en alleen met boten zie je goed hoe speciaal deze eilanden zijn. Ik had toch wel heel erg veel geluk met mijn boot, behorend bij de luxe top, maar nu relatief goedkoop door een gigantische aanbieding omdat ze door een gesloten vliegtuig halverwege de week even terug moesten naar het begineiland om andere mensen op te halen, waardoor we 1 eiland moesten missen. De 6 andere dagen waren echter de normale route, en de gidsen, het eten, de cabine, de luxe van hapjes tussendoor en je badkamer die 2x per dag schoongemaakt werd, terwijl jij met eersteklas gidsen een eilandje vol met gevogelte, reptielen en wat zoogdieren onveilig maakt, was helemaal de moeite waard. Ik heb gezien:

- heel veel zeeleeuwen, 2 soorten. die beestjes hadden er lol in om tijdens het snorkelen met je mee te zwemmen en je uit te lachen om je houterigheid. Op het land waren uiteraard de jonkies uiterst vertederend. Je kon rustig dichterbij komen, maar voor de grote dominante alfaleeuw (of wolf, hier zeggen ze lobo del mar) moest je wel uitkijken.

- heel veel zee-iguanas (leguanen?),
'gewone' zwarte, of met rode of groenige huid door de algen die ze onder water eten. Ook land-iguanas heb ik een aantal mogen bewonderen. Die zijn gelig, veel groter (alleen de komodovaranen zijn groter) en hebben een spitsere drakenkop.

- zeeschildpadden (tijdens duiken en snorkelen) en reuze-landschildpadden, in de Darwin foundation, waar ze proberen door een fokprogramma alle subsoorten in leven te houden, en 'in het wild', waar ze in de wei tussen de koeien hun trage leventje leiden. Waarschijnlijk ga ik die de komende week nog meer zien als ik een tochtje te paard op het grootste eiland ga maken.

- pinguins (sukkels, hier is toch heel geen ijs!), vinnige pelikanen, rose flamingo´s, albatrossen (uit 'the ancient mariner', ik hoor het Daniels nog voorlezen op het Elzendaal), Zwarte fregatvogels met een grote rode krop die ze opblazen als er een vrouwtje overvliegt, en 'boobies' (de vogels, niet de damesonderdelen), die in 3 versies voorkomen: de gemaskerde, de roodvoetige en de blauwvoetige boobies. De laatsten hebben echt hemelsblauwe pootjes, en als ze hun paringsdans doen (wij hadden geluk en hebben dat gezien) dan tillen ze die heel hoog op. Prachtige vogels! Prachtig!

Al die dieren, en nog veel meer (we hebben het al niet meer over de vele Darwin-vinken (verdienen natuurlijk een apart hoofdstuk), mockingbirds (wat is dat in NL?), haviken en valken, zeemeeuwen met rode eyeliner, tropicbirds met een lange staart, reigers en mini-reigers enz enz) waren tot op 1 meter te benaderen. En nog wel dichterbij als je zou willen, maar aanraken is verboden gelukkig. Ik heb italianen van onze boot de zeeschildpadden vast zien grijpen en dus ging ik natuurlijk de water-politieagente spelen, maar verder blijft gelukkig iedereen keurig op afstand. Je moet netjes op paden lopen, en ja, je loopt als dolle dwazen achter je gids aan, en in de 2 grootste dorpen moet je als kippen in een bus, maar voor mij mocht dat de pret niet drukken. Ik heb van iedere minuut genoten. Bijna iedere dag bestond uit 2 landwandelingen en 2 snorkelsessies, en omdat wij een aanbiedingsboot waren, hadden we relatief veel jonge rugzaktoeristen en dus lag het water steeds vol met types in wetsuit (het is koud door de dominante stroming vanaf Antarctica dit seizoen) met kleurige omhoogstekende snorkeltjes. Zelfs tijdens het snorkelen heb ik haaien gezien!

Nu is die cruise over. Was best jammer, want het is toch ook wel weer heel leuk om even deel van een 'familie' te zijn. Maar ik kon gelukkig nog een ruime week blijven om te duiken en straks ga ik naar het eiland dat ik gemist heb, waar ze een piepklein dorpje hebben waar de straten van wit zand zijn (zonder internet cafe!). Ach, een mens moet toch wat he!

Jullie mis ik af en toe behoorlijk, want je hebt momenten dat je gewoon echte vrienden om je heen wilt hebben en niet alleen maar leuke kennissen. Maar ik krijg ook wel de kriebels als ik bedenk dat ik over 2.5 maand weer terug moet. Er is nog zoveel te doen! Op het programma staat Zuid-Bolivia, Noord-west Argentinie, Noord-Chili, en heel misschien een vluchtje naar Buenos Aires om te tango-en en de Iguazu watervallen te bezoeken. Maar of ik daar nog allemaal tijd voor zal hebben? 'Gelukkig' is het een slecht seizoen om naar Patagonie te gaan, anders had ik dat ook nog willen doen.

Jongens en meisjes, hou jullie haaks! Laat nog eens horen wat er in jullie levens omgaat, dan krijg je zelfs een persoonlijk berichtje terug! Je weet het: caroline.van.baal@gmail.com. Maar we kunnen ook wel bijkletsen in november hoor, dat is tenslotte vlakbij.

Dikke kussen voor iedereen,
Caroline